16 ΜΑΗ φοιτητικές εκλογές

Στηρίζουμε-Ψηφίζουμε

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Η πραγματικότητα που διαμορφώνεται δεν μπορεί να κρυφτεί:

Η ματωμένη Συρία βομβαρδίζεται ξανά. Άλλο ένα τραγικό επεισόδιο του μακρόχρονου πολέμου που φανερώνει ότι γενικότερα οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών (κατά βάση Η.Π.Α.-Ρωσίας) οξύνονται συνεχώς και εκδηλώνονται με καταστροφή και όλεθρο για τους λαούς σε όλο τον κόσμο. Η ελληνική αστική τάξη -εξαρτημένη «από τη φύση της» από Η.Π.Α. και Ε.Ε.- μπλέκει τη νεολαία και το λαό της χώρας βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τους πολεμικούς κινδύνους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων, έχει παραχωρήσει ακόμη περισσότερες βάσεις και διευκολύνσεις στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αποβλέποντας σε οφέλη για το ελληνικό κεφάλαιο. Είναι όμως καθαρό ότι για το λαό και τη νεολαία, η εξάρτηση και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σημαίνουν μόνο κινδύνους και απειλή για μας και για τους γειτονικούς λαούς. Ιδιαίτερα εφόσον η περιοχή μας, των Βαλκανίων και της Μεσογείου, ανήκει σε μια εύφλεκτη ζώνη που ο αμερικάνικος με το ρώσικο ιμπεριαλισμό αναμετριούνται συνεχώς για την επιρροή τους.

Εξάλλου, σε αυτό το πλαίσιο είναι που άνοιξε το ζήτημα της πΓΔΜ και της προοπτικής εισόδου στο ΝΑΤΟ. Αλλά και οι αντιδραστικές αντιπαραθέσεις μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης γίνονται στο έδαφος αυτής της γενικότερης αστάθειας στην περιοχή και τον τυχοδιωκτικό, εξαρτημένο χαρακτήρα τους. Παρά τους εθνικισμούς που προσπαθούν οι ιμπεριαλιστές και οι εξαρτημένες αστικές τάξεις στην περιοχή να καλλιεργήσουν και να συντηρήσουν, οι λαοί δεν έχουν κάτι να χωρίσουν.
Για τη νεολαία, η διέξοδος βρίσκεται στη συμβολή για την οικοδόμηση του Μετώπου Πάλης των λαών ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, τους εθνικισμούς.

Η φετινή χρόνια στη εκπαίδευση συνοδεύτηκε από ένα νέο κύκλο επίθεσης. Η ψήφιση και προώθηση του νόμου Γαβρόγλου, ο οποίος αποτελεί προχώρημα και μοχλό εφαρμογής του νόμου-πλαίσιο, σηματοδότησε την εγκατάλειψη της επίθεσης «χαμηλής έντασης» της προηγούμενης περιόδου. Το χτύπημα του Ασύλου, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά ως προπομπός εισαγωγής τους στα προπτυχιακά, και φυσικά οι συγχωνεύσεις (με πρώτη το ΠΔΑ) που αποσκοπούν σε σαρωτική σμίκρυνση του χάρτη της τριτοβάθμιας, συνιστούν πλέον ένα τοπίο πραγματικής εφόδου στο λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές. Μια ολομέτωπη επίθεση που με διετή «πιστοποιητικά», την εφεύρεση της διδακτικής επάρκειας και τους κύκλους σπουδών, επιφέρει απανωτά χτυπήματα στα πτυχία μας και τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνουν.  Αν προσθέσουμε την αναστολή της διανομής των συγγραμμάτων και τη διακοπή της σίτισης για τους φοιτητές των εστιών, γίνεται γενικώς αντιληπτό ότι το σύστημα αποσκοπεί στη δραστικότερη όρθωση ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, την αύξηση της εντατικοποίησης και την καταστολή όποιων αγώνων ή ενδεχόμενων εστιών αντίστασης από τους φοιτητές. Για το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, η νεολαία προορίζεται για ένα μέλλον ανεργίας και άγριας εκμετάλλευσης και συνεπώς «πρέπει» να πεταχτεί βίαια έξω από την εκπαίδευση.

Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση και οι διάφοροι παπαγάλοι του συστήματος μιλάνε για το «τέλος των Μνημονίων» και την ανάπτυξη που έρχεται. Γενικώς προσπαθούν να μας πείσουν (εδώ και καιρό) ότι τα σκληρά αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν είναι… «προσωρινά». Όμως, στην πραγματικότητα, η επίθεση είναι στρατηγική κατεύθυνση του ντόπιου και του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, που αντιμετωπίζει τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού ως εμπόδιο στην στυγνή εκμετάλλευσή τους για ολοένα μεγαλύτερα κέρδη. Έτσι, όσα παραμύθια και αν εφευρίσκουν, τα αντιλαϊκά μέτρα ήρθαν για να μείνουν από την πλευρά κυβερνήσεων-κεφαλαίου-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. Μάλιστα, ήδη ετοιμάζονται και νέα στο πλαίσιο της 4^ης αξιολόγησης. Μόνο με την πάλη της η νεολαία, στο πλευρό του λαού, μπορεί να βάλει φραγμό και να ανατρέψει την καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση, κόντρα στην βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης.

Αποχή από την ΑΠΑΤΗ της συνδιοίκησης!

Παράλληλα με όλα αυτά, η κυβέρνηση, μέσω του νόμου Γαβρόγλου, πετάει και το «δόλωμα» προς τους φοιτητές, επιδιώκοντας την επαναφορά της συνδιοίκησης. Ενός θεσμού που στοχεύει στην αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και την διασπορά αυταπατών ότι σε διαπραγματεύσεις με μεγαλοκαθηγητές οι φοιτητές μπορούν να βελτιώσουν τη θέση τους. Στην πραγματικότητα, όμως, τα διοικητικά όργανα (Σύγκλητος, Τμήμα Καθηγητών κλπ) έχουν τον ρόλο της προώθησης της επίθεσης στις σχολές και η παρουσία εκπροσώπων των φοιτητών εκεί μέσα το μόνο που κάνει είναι να τη νομιμοποιεί. Η πάλη των φοιτητών μπορεί να είναι νικηφόρα μόνο όταν οργανώνεται ανεξάρτητα και αντιπαραθετικά σε αυτά, μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους.

 Οι Αγωνιστικές Κινήσεις είμαστε η μόνη αριστερή δύναμη που ποτέ δε συμμετείχε στα όργανα συνδιοίκησης, κάτι που αναγράφουμε και στα ψηφοδέλτιά μας. Καλούμε τους φοιτητές να γυρίσουν την πλάτη στην ΑΠΑΤΗ της συνδιοίκησης και να οργανώσουν την πάλη τους κόντρα στην ενσωμάτωση και την υποταγή.

Καμία ψήφος-καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του συστήματος ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-bloco-«ανεξάρτητους»

Οι συστημικές δυνάμεις που παρεμβαίνουν στις σχολές δεν έχουν άλλο στόχο από την προώθηση της επίθεσης και την αποσυγκρότηση των διαδικασιών των συλλόγων. Με τις προτάσεις τους στρώνουν το έδαφος στην εφαρμογή των αντιδραστικών νομοσχεδίων και αλλαγών. Υποστηρίζουν όλους τους στόχους του συστήματος για την εκπαίδευση, όπως την κατασυκοφάντηση και κατάργηση του Ασύλου, την αντικατάσταση των φοιτητικών συλλόγων από όργανα συνδιοίκησης, το ξεπέταγμα χιλιάδων φοιτητών έξω από τις σχολές, τη θέσπιση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και την κατάργηση του δωρεάν πλέγματος σε σίτιση-στέγαση-συγγράμματα. Η προβολή αιτημάτων όπως το «έξω οι παρατάξεις από τις σχολές» αποσκοπούν στην κατάπνιξη των αριστερών φωνών και την πλήρη αποπολιτικοποίηση. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν μας αφορά η πάλη για τα δικαιώματά μας και ανταλλάζουν ψήφους με πετυχημένες σημειώσεις για τα μαθήματα, για να εμπεδώσουν με όλους τους τρόπους τον ατομικό δρόμο. Αυτές οι δυνάμεις, που παίρνουν ξεκάθαρα θέση ενάντια στα φοιτητικά δικαιώματα, αξίζουν μόνο την αποστροφή και την καταγγελία!

Κόντρα στις αυταπάτες και τη συνδιαχειριστική λογική της κυρίαρχης αριστεράς ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ

Η ΠΚΣ-ΚΝΕ αντιμετωπίζει τους συλλόγους σαν εργαλεία στήριξης της κοινοβουλευτικής δράσης του ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας τις αντιλήψεις που έχει για «κατακτήσεις» μέσω κοινοβουλίου. Παρά τις αντιπολεμικές της κορώνες, όλο το προηγούμενο διάστημα καλούσε τον λαό να μπει κάτω από τις σημαίες του συστήματος στον άδικο ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Σε πολλούς συλλόγους συναινεί στην αποπολιτικοποίηση με προτάσεις που φτάνουν σε συμμετοχή στα…αθλητικά τουρνουά της ΠΚΣ.  Τα ΕΑΑΚ, από κοινού με την ΑΡΕΝ, ήταν από αυτούς που πρωτοστάτησαν στην καλλιέργεια αυταπατών για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σήμερα επιμένουν στις ίδιες αδιέξοδες λογικές, προβάλλοντας τον κυβερνητισμό των «μεταβατικών προγραμμάτων». Οι δυνάμεις αυτές (ΚΝΕ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ) μέσα στις σχολές κάνουν προτάσεις για «ολοκληρωμένη γνώση» και «ολοκληρωμένα προγράμματα σπουδών» και έτσι ανοίγουν τον δρόμο στο σύστημα να πείσει ιδεολογικά για την εντατικοποίηση των σπουδών και τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί. Η κυρίαρχη αριστερά αναγορεύει την επίθεση στην εκπαίδευση σε οικονομικό ζήτημα υποχρηματοδότησης και μπαίνει στη διαδικασία κοστολόγησης των αναγκών μας. Για χρόνια συμμετέχει στη συνδιοίκηση και σήμερα, είτε ανοιχτά την αποδέχεται, κάνοντας παράλληλα και τις δικές της «προτάσεις», είτε την αρνείται μόνο στα λόγια, ενώ η λογική που προβάλλει συμβαδίζει με αυτή (π.χ. μόνιμα καλέσματα συμμετοχής σε τμήματα καθηγητών, αντιλήψεις «φοιτητικού ελέγχου» στα Πανεπιστήμια).

Τα δικαιώματά μας κρίνονται και θα κρίνονται στην πάλη!

Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις, ζητούμενο παραμένει η αναστροφή της αποσυγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων, η μαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών και των γενικών συνελεύσεων. Μόνο μέσα από την οργανωμένη πάλη των φοιτητών, με συλλόγους-όργανα πάλης, μπορεί να ανατραπεί η επίθεση που υπονομεύει το παρόν και το μέλλον μας! Αυτό δεν είναι ζήτημα απλώς μιας μέρας εκλογών, αλλά αποτελεί υπόθεση καθημερινού αγώνα και περνάει μέσα από την ενίσχυση της μαζικής αντίστασης στην επίθεση του συστήματος.                                                                                                                                                   

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις, βλέπουμε τις φοιτητικές εκλογές ως μια πολιτική διαδικασία των φοιτητικών συλλόγων, που αφορά άμεσα την πάλη για την ανασυγκρότησή τους. Μέσα στο κίνημα, παλεύουμε για την ενίσχυση μιας κατεύθυνσης:    

Aντιιμπεριαλιστικής, ενάντια στην εξάρτηση της χώρας μας, ενάντια στον πόλεμο και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, για ανεξαρτησία και τον λαό αφέντη στον τόπο του! 

Αντικαπιταλιστικής, ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, της βαρβαρότητας και της καταπίεσης!
Αντισυνδιαχειριστικής, για ένα φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο από το κράτος, γιατί το σύστημα και οι πολιτικές του δεν διορθώνονται, αλλά ανατρέπονται μόνο από τους αγώνες μας!

Στις φοιτητικές εκλογές δίνουμε την πολιτική μάχη.

Δυναμώνουμε τη φωνή της Αντίστασης και της Διεκδίκησης!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ