Ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων προς τους πρωτοετείς φοιτητές

Συνάδελφε πρωτοετή,

Καταρχάς, συγχαρητήρια για την είσοδό σου στη σχολή. Ο λόγος που σου μοιράζουμε αυτό το κείμενο δεν είναι ούτε για να «στο παίξουμε φίλοι» ούτε για να… σε βοηθήσουμε να κατατοπιστείς. Αντίθετα, όσο σου αξίζουν χίλια μπράβο που με κόπους κατάφερες να περάσεις τις πύλες του πανεπιστημίου, τόσο είναι ανάγκη να προβληματιστείς για το τι ακολουθεί μετά από αυτές. Εξάλλου, η εγγραφή σου στη σχολή, πέρα από το ότι σηματοδοτεί την έναρξη της φοιτητικής σου ζωής, σου δίνει την ιδιότητα του μέλους του φοιτητικού μας συλλόγου, ενός σπουδαίου οργάνου απέναντι σε όσους έχουν βαλθεί να δυσκολέψουν τις σπουδές και τη ζωή μας.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι η φοιτητική καθημερινότητα είναι μεν νέα και πρωτόγνωρη, «κουβαλάει» όμως στοιχεία που ήδη έχεις γνωρίσει. Ήδη έχεις δει τι σημαίνει παιδεία «για λίγους και εκλεκτούς», ότι κάποιοι –που μπορούν να πληρώσουν- «παίρνουν τα γράμματα και προχωράνε», αλλά κάποιοι άλλοι «δεν είναι για πανελλήνιες», άρα δεν έχουν άλλη επιλογή από τη δουλειά ή κάποιο ΙΕΚ. Έχεις επίσης βιώσει από πρώτο χέρι την εντατικοποίηση, το εξαντλητικό διάβασμα, την πίεση και την αμφιβολία για το μέλλον. Ταυτόχρονα, ήταν οι γονείς σου που πάλευαν για να τα βγάλουν πέρα εν καιρώ κρίσης, γιατί πρέπει «να γίνουν θυσίες για το καλό των παιδιών τους και της χώρας». Πρόκειται για όλα αυτά που όλο και πιο έντονα αντιμετωπίζουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, αρχικά στο «νέο» σχολείο κι έπειτα, αν τα καταφέρουν, στο Πανεπιστήμιο του Μνημονίου.

Και δεν λέμε τυχαία «του Μνημονίου»!

Η λειτουργία των ΑΕΙ- ΤΕΙ διέπεται από τον νόμο πλαίσιο Διαμαντοπούλου, που ψηφίστηκε το 2011. Ο νόμος αυτός «μας καίει», αφού πέρασε –εν μέσω μαζικών φοιτητικών κινητοποιήσεων- με στόχο να προσαρμόσει την τριτοβάθμια στις απαιτήσεις των μνημονιακών μέτρων. Έβαλε μπροστά τη διαγραφή φοιτητών στα ν+2 χρόνια φοίτησης (όπου ν η διάρκεια σπουδών της σχολής σου), τους ασφυκτικούς ρυθμούς σπουδών και την κατάργηση του δωρεάν πλέγματος σε σίτιση- στέγαση- συγγράμματα. Θέσπισε την «αξιολόγηση των ιδρυμάτων» και τελικά τη συγχώνευση- κλείσιμο μια σειρά εξ αυτών, όπως την προχώρησαν κάποια άλλα κακόφημα νομοθετήματα, τα «σχέδια Αθηνά». Έπληξε το πτυχίο και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτό, δρομολογώντας τη διάσπαση των σπουδών σε κύκλους (bachelor-master) και προβάλλοντας τη «δια βίου μάθηση», δηλαδή το διαρκές κυνήγι προσόντων. Χτύπησε το Άσυλο, έθεσε υπό διωγμό τη συλλογική έκφραση και δράση. Κι όλα αυτά... ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αφού βασίζονται στην ευρωπαϊκή συμφωνία για την εκπαίδευση, με το όνομα Μπολόνια!

Περσινά, ξινά σταφύλια; ΟΧΙ!

Πρώτα πρώτα, λέμε όχι, παρόλο που πολλοί καλοθελητές θα σου πουν ΝΑΙ! Θα σου πουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, ότι «είμαστε υπερβολικοί» και γενικά να μην πολυσκοτίζεσαι. Η πραγματικότητα, όμως, βοά. Βοά η αγορά εργασίας των μισθών πείνας, της ανύπαρκτης ασφάλισης, των εργατικών «ατυχημάτων». Βοά η ανάγκη κάθε κυβέρνησης και υπουργείου να εντάξουν τους μελλοντικούς εργαζόμενους σε αυτή την αγορά χωρίς να βγάλουν κιχ, όπως βοά ότι η τριτοβάθμια συμβάλλει στο να καλυφθεί αυτή η ανάγκη. Άλλωστε, ο καθηγητής είναι αυθεντία και «εσύ τι παραπάνω ξέρεις;», οι παρατάξεις «σε θέλουν για τις ψήφους» άρα «τι τους μιλάς;», ο συμφοιτητής σου «θέλει να σε φάει» οπότε «πρόσεχε», κι αν δεν ακούς υπάρχουν επιπλήξεις αλλά και… ΜΑΤ και δικαστήρια.

Δεύτερον, λέμε όχι, γιατί μες στο καλοκαίρι η κυβέρνηση ψήφισε τον νόμο Γαβρόγλου! Και πρέπει να ξέρεις ότι μ’ αυτόν δίνει ένα γερό χτύπημα στα φοιτητικά δικαιώματα, αφού υλοποιεί παραπέρα τον νόμο πλαίσιο του 2011:

Χαρακτηρίζει το Άσυλο «ακαδημαϊκό» και αναφέρεται σαφώς στη δυνατότητα παρέμβασης της αστυνομίας στις σχολές. Επιδιώκει, λοιπόν, να διαγράψει μια καλή την έννοια του Ασύλου, εκείνη που δεν το διαχωρίζει σε «ακαδημαϊκό» και ανομίας» και που του έδωσε το φοιτητικό κίνημα: ο λόγος για το Άσυλο των λαϊκών αγώνων, γιατί ακριβώς γεννήθηκε και υπάρχει για να θωρακίζει και να ενισχύει τους αγώνες μας.

Απλοποιεί τη διαδικασία συγχώνευσης σχολών, αφού για αυτήν αρκεί πλέον η έκδοση προεδρικού διατάγματος! Κι άλλοι φοιτητές κι απόφοιτοι, επομένως, θα μείνουν στον αέρα… Με την απειλή του κλεισίματος μεθοδεύεται, όμως, γενικότερα η γοργή προσαρμογή των τμημάτων στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια, ώστε να «αξιολογηθούν θετικά», κι ας είναι οι φοιτητές με το χέρι συνεχώς στην τσέπη και σκυμμένο το κεφάλι.

Θεσμοθετεί τα «Κέντρα επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης» και συγχρόνως παγιώνει τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Έτσι, συμπιέζει τα επαγγελματικά δικαιώματά μας, αφού το πτυχίο ποτέ δεν θεωρείται αρκετό στα πλαίσια της συνεχούς επιμόρφωσης, ενώ ανοίγει τον δρόμο για την εδραίωση των διδάκτρων και προπτυχιακά.

Ιδρύει τα «Περιφερειακά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας», για να εναρμονίσουν τη λειτουργία των σχολών στις ρυθμίσεις της Μπολόνια, καθώς και για να εισάγουν περισσότερα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στις σχολές, αυτά που θα επιβάλουν οι διάφοροι χρηματοδότες. Εν ολίγοις, πάλι εμείς θα την πληρώσουμε!

Βέβαια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να παρουσιάσει τον νόμο της ως υπόδειγμα «δημοκρατίας», επειδή επαναφέρει τη συνδιοίκηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Ότι δηλαδή οι φοιτητές πρέπει να χαίρονται επειδή θα συζητούν και θα «αποφασίζουν» μαζί με το καθηγητικό κατεστημένο και τους πρυτάνεις. Αυτό που δε λέει είναι ότι η συνδιοίκηση ποτέ δεν ήταν στ’ αλήθεια συναπόφαση, γιατί τα συμφέροντα των φοιτητών των φτωχών στρωμάτων και της διοίκησης είναι διαμετρικά αντίθετα και δεν συμφιλιώνονται! Να, λοιπόν, πώς αναπαράγεται η αυταπάτη της συνδιαχείρισης των προβλημάτων μας, μπας και συσκοτιστούν οι τεράστιες δυνατότητες των ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ διαδικασιών, των συνελεύσεων, στις οποίες οφείλουμε τα δικαιώματά μας και στις οποίες κανένα κρατικό όργανο δεν έχει θέση.

Έπειτα, η κυβέρνηση έσπευσε να διαφημίσει και τη μηνιαία επιδότηση ίντερνετ στους πρωτοετείς φοιτητές. Πραγματικά, η κοροϊδία της δεν έχει όριο: με το ένα χέρι υπογράφει μνημόνια και ψηφίζει τον νόμο Γαβρόγλου και με το άλλο μοιράζει ψίχουλα σε μια γενιά που τη θέλει χαμένη, στην ανεργία και την υποταγή της συνδιαλλαγής. Είναι η ίδια που καταργεί τάχα τις πανελλαδικές στη Γ’ Λυκείου… διπλασιάζοντάς τις, σε μία εξέταση τον Γενάρη και μία τον Ιούνη! Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπως και οι προκάτοχοί τους, δεν μας «χαρίζουν» τίποτα άλλο παρά τη φτώχεια των απανωτών μέτρων που υπογράφουν, με αριστερό προσωπείο αλλά αμαυρώνοντας στην ουσία την Αριστερά.

Με την ίδια υποκρισία, μιλούν για «ασφάλεια και σταθερότητα» ενώ διευκολύνουν με κάθε τρόπο τους ιμπεριαλιστές για να πραγματοποιήσουν τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους. Στην αντιπαράθεση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη, ΗΠΑ και Ρωσίας, που χτυπάει κόκκινο και δικαιολογημένα μας ανησυχεί, το αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας μας έχει φανερά θέση στο πλευρό της Δύσης. Παραχωρεί βάσεις, νερό κι αέρα όποτε του ζητηθεί, επειδή είναι εξαρτημένο και δεν βλέπει τον εαυτό του έξω από τα συμφέροντα των ΗΠΑ- ΕΕ. 

Εμείς, ωστόσο, δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Δεν έχουμε να πληρώσουμε βιβλία, νοίκι και φαγητό, αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις πολύωρες παρακολουθήσεις, τα τεστάκια και τις εργασίες, που μας… γυρνάνε στο Λύκειο. Θέλουμε το Πανεπιστήμιο έναν χώρο που δεν θα ναι αποστειρωμένος, χωρίς συζήτηση, συλλογικότητες κι αφίσες, απόψεις κι ιδανικά, αλλά θα αποτελεί εστία αντίστασης, πηγή δύναμης για κάθε φοιτητή και εργαζόμενο. Θέλουμε να βρούμε δουλειά με δικαιώματα, με βάση το πτυχίο μας, όχι να το κορνιζάρουμε χωρίς αξιώσεις, με μόνη «ελπίδα» τη μετανάστευση. Και τέλος, είμαστε σίγουροι ότι ούτε θέλουμε ούτε έχουμε ανάγκη από «προστάτες», που ρημάζουν χώρες, μακελεύουν λαούς, γεννούν την εξαθλίωση και τον ξεριζωμό όπου παρέμβουν.

Γι’ αυτό και πρέπει να οργανωθούμε άμεσα. Να μπούμε στις συνελεύσεις μας, εκεί που ο καθένας μας έχει δικαίωμα λόγου και ψήφου ως μέλος του φοιτητικού συλλόγου, και να πάρουμε αποφάσεις Αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, την εξαθλίωση και τα μνημόνια, τον νόμο Γαβρόγλου και την επίθεση.

Σε αυτή την κατεύθυνση θέλει να συμβάλει το αριστερό μας σχήμα, οι Αγωνιστικές Κινήσεις. Γι’ αυτό σου μοιράζουμε αυτό το χαρτί. Για να βαθύνει στους συλλόγους η κατεύθυνση της Αντίστασης- Διεκδίκησης και να ανασυγκροτηθεί το φοιτητικό κίνημα, που τόσο το συκοφαντούν, επειδή φοβούνται τις δυνατότητές του. Γιατί όταν βρέθηκε στο πλευρό του λαού, τους ταρακούνησε συθέμελα, κι αποτελεί ΑΝΑΓΚΗ και των σημερινών καιρών. Σε αυτή την πρόκληση, σε καλούμε να παλέψουμε μαζί, για αυτά που μας παίρνουν μέσα απ’ τα χέρια, για το δικαίωμά μας σε σπουδές- δουλειά- ελευθερίες!